Diarreeremmers, privé eiland & goed gezelschap - het allerlaatste deel van onze kanotrip

Deel 3 van 3

We waren op de helft van onze trip! Even een korte terugblik, die zelfde ochtend hadden we namelijk echt réte veel gedaan en over diezelfde dag vertel ik nu verder.

Vijf uur ‘s ochtends opstaan om weg te komen van het eilandje, zonsopkomst gezien, ons eerste landtransport via een gruwelijk onhandig modderpad, via een heuvel naar beneden het water in, km’s varen, nog meer landtransport, lekkere lunch, schuilen in de regen en onweer tussen de bergen, varen, vluchten aan land voor onweer, Tim in het water en vervolgens onze chillsessie met groepsgenoten die in de tegengestelde richting vaarden waardoor we wisten dat we ongeveer op de helft waren!

Zo, een hele mond vol en dat was alleen nog maar de ochtend die we achter de rug hadden (totaal zo’n 9 uur avontuur achter elkaar tot nu toe). Tijd om verder te gaan. Eigenlijk hadden we nu moeten stoppen als ik dit achteraf zo opschrijf. Het was mooi geweest en even uitrusten was ook verstandig geweest. Maar omdat we ons zo erg lieten leiden door de gedachte niet meer op schema te liggen gingen we door. Vol goede moed peddelden we door, via (op het laatste stuk) het meest onmogelijke dichtgegroeide water, op naar het volgende landtransport.

Tekst gaat verder onder de foto.

Het daarop volgende landtransport was heel erg leuk. We liepen over een verharde weg (thank the lord) én zonder helling, door een Zweeds klein dorpje (of je het echt een dorpje kon noemen weet ik niet maar er stonden een paar huizen). Het was echt een heel mooi landschap. Veel groen, schattige rode huisjes met witte accenten en smalle paadjes erdoorheen. We konden het niet laten wat beelden te maken met een licht Boer zoekt vrouw vibeje haha (die sfeer vonden wij het tenminste hebben) Of dat gelukt is mag je zelf hieronder beoordelen.

Tekst gaat verder onder de video & foto's.

Dit landtransport was een stukje langer (maar wel chiller qua intensiteit) in vergelijking met de voorgaande tochten. Een tocht van een paar kilometer zal het in totaal geweest zijn. Inmiddels aardig afgepeigerd en met ons laatste beetje energie dat over was kwamen we aan bij het volgende belangrijke punt in de route waar we voor een dilemma kwamen te staan. Ons doel was nog één laatste grote oversteek te maken zodat we op een mooie en rustige plek konden slapen en vanuit daar de volgende ochtend weer verder konden gaan. Er lag namelijk een flinke tocht over land op ons te wachten waar iedereen ons voor had gewaarschuwd dat hij heftig zou zijn. Op dit punt stonden we volgens de kaart op een als zwemrecreatie gemarkeerd gebied, slapen mocht hier niet. Er waren wat vlonders en een houten hutje waar je je om kon kleden maar meer ook niet. Het was echt niet verstandig meer om het water op te gaan. Zeker wanneer je nagaat dat we inmiddels al zo’n ruime 10 a 11 uur aan zwoegen achter de rug hadden maar dat was nog niet eens het voornaamste punt. Zoals je hieronder op de video kunt zien was het weer omgeslagen in regen en extreme wind. Zie dan maar is het water over te gaan. Nog enigszins hoopvol begonnen we aan het maken van ons avondeten in de illusie daarna nog de oversteek te maken.

Tekst gaat verder onder de video.

Op de een of andere manier waren we niet echt op ons gemak op die plek en voelde het zeker niet fijn om daar te slapen. Toch hebben we de keuze moeten maken om hier te overnachten. Aan het water was het prachtig en hebben we even snel een frisse avond duik genomen toen het water weer wat rustiger was. We trokken ons iets verder terug de bebossing in omdat daar de enige plek was om onze tent goed vast te zetten. Eenmaal klaar voor bed kreeg ik nog een cadeautje als kers op de taart 👌🏻. Ik vermoed dat het te maken heeft gehad met het feit dat je continu direct uit het meer water drinkt. Ongetwijfeld too much information maar ik kreeg zo’n enorme steken in mijn buik, laten we het erop houden dat ik blij was dat ik een doosje Norit bij me had :) Dit was echt een pijnlijke kut nacht. Op dat moment wilde ik echt naar huis en was ik even helemaal klaar met kanoën. Mijn allergrootste geluk was dat er een soort toiletje daar was gemaakt. Een houten dixie als het ware. We waren de enige die daar nog waren in de avond dus ik had een privé toilet, Haha. Met een aantal schoonmaakdoekjes paraat durfde ik het toilet wel aan. Geloof me, na zo’n week met schep en muggensteken op je bil (ja dit is gebeurd) ga je dit soort ranzige dixie praktijken vanuit een heel ander daglicht bekijken. Je gaat álles wat je thuis hebt en normaal voor lief neemt weer heel erg waarderen.

Tekst gaat verder onder de foto's.

Dag vier alweer van onze reis. De dag van het lange stuk landtransport. Hét deel van de trip waarvoor we werden gewaarschuwd. Hij zou lang en intensief zijn en dus was energie en goede moed belangrijk. Na onze nacht op de niet al te chille plek waren we weer opgeladen en klaar voor de nieuwe dag. Nouja, we waren “opgeladen”. Ik moet je eerlijk toegeven dat deze trip lichamelijk zwaar is en je niet altijd in de koude kleren gaat zitten. Je lichaam werkt iedere dag intens hard en gebruikt spieren die je nooit eerder gebruikte. De spierpijn werd in het begin met de dag erger en daarnaast is je nachtrust ook niet optimaal. Niet echt de meest ideale combinatie. Je ligt namelijk op een dun matje op een harde ondergrond. En als je écht geluk hebt, tref je ook nog een lekkere stevige boomwortel aan onder je matje waardoor je scheef slaapt en je ruggenwervel zich sierlijk over dit obstakel heen drapeert. Daarnaast hoor je geluiden die wij in ons luxe leventje in een huis helemaal niet meer gewend zijn. Ieder zuchtje wind, de regendruppels op je tent, je oren zijn continu alert op alle geluiden om je heen. Begrijp me niet verkeerd, dat was fantastisch (want, één met de natuur) maar je slaap zorgt natuurlijk wel voor brandstof voor de volgende dag, dus dat was soms wel pittig. Goed, dag vier. Landtransport. Voordat we hieraan konden beginnen moesten we de oversteek doen en nog een stukje kanoën. We waren weer vroeg opgestaan zodat we alle tijd konden nemen die we nodig hadden voor de oversteek.

Tekst gaat verder onder de video.

Eenmaal aan land was het 8 uur sochtends. Tijd voor een goed ontbijtje. We hadden een prachtige spot met uitzicht over het water. Aan boord hadden we 2 plastic tassen met daarin al ons eten voor de hele week. Eireren, chocoladepasta, marshmallows, groenten, maar ook kant en klare maaltijdzakken waar je alleen maar kokend water aan hoefde toe te voegen. Ik kan me dit moment nog goed herinneren. We bekeken ons assortiment aan maaltijdzakken die we nog over hadden. Muesli ontbijt, nog meer muesli ontbijt, pasta en hutspot. Het was zoals gezegd 8 uur in de ochtend en Tim besloot hutspot te nemen. Gadver, de gedachte alleen al om dit te eten als ontbijt, Haha. Ik denk dat ik Tim nog nooit zo gelukkig heb gezien als op dat moment. Zittend op een steen, met zijn hutspot die hij binnen 3 keer knipperen achter zijn kiezen had. Goed, ieder zijn ding. Ik was gelukkig met mijn koffietje en muesli ontbijt. We hadden echt even ons momentje daar genomen zodat we volledig zen konden gaan hiken met de kano en bijbehorende meuk.

Tekst gaat verder onder de foto's.

Urenlang wandelden we. Heuvel op, heuvel af. Sommige stukken waren gelukkig vlak, maar over die heuvels heen, dat was echt een bitch. Door de hitte (de enige dag dat de zon scheen). De heuvels waren zo hoog, stijl en lang dat ik me nog goed kon herinneren dat we elke keer bij iedere heuvel een aantal keer moesten stoppen. Er moest dan iemand echt op de punt van de kano gaan zitten anders zou hij naar beneden glijden. Echt een easy going weggetje was het dus niet. Onderweg maakten we kennis met twee meiden die via dezelfde organisatie deze tocht maakten. Twee super lieve meiden met matchende gele jasjes en blauwe petjes (we grapten met zijn vieren nog dat ze team IKEA waren) die net als ons dit avontuur aan wilden gaan zonder enige ervaring. Het was heel gezellig en leuk om andermans avontuur en verhalen tot nu toe te horen. Zo vertelden ze ons dat hun tent lek was waardoor echt álles de eerste dag al natgeregend was (en door het slechte weer ook niet echt meer droog te krijgen was). Om die reden hadden ze een tactiek bedacht. Slapen wanneer het droog is (zodat de tent kon drogen en niet weer nat werd), kanoën zodra het regent. Toen we dit hoorden waren we zó blij met onze Tarp (tentzeil die je overal kunt spannen) die we gekocht hadden. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar dit heeft echt onze trip gemaakt!!

Tekst gaat verder onder de foto's.

Na de o zo lange (maar mooie) tocht kregen we het mooiste cadeautje ooit. We vonden een prachtige spot waar we konden verblijven. Een privé eilandje met een soort strandje en een prachtig uitzicht. Het was heerlijk weer en hadden de rest van de middag vrij om te relaxen. Een mini vakantie in onze vakantie. We hebben rustig de tent opgezet, ons gewassen in het meer, een vuurtje gemaakt én Tim heeft de snelheid van het internet even goed gecheckt (het was verbazingwekkend goed). Zoals hij zelf zo mooi zou zeggen, "wat ben je toch met een nerd hè?". Haha zeker! Dit was ook een goed moment voor wat me time. Door het zwemvest wat ik droeg en de beweging van links naar rechts dat je steeds maakte, was mijn kapsel ondertussen een waar fashionstatement geworden. Er kwamen nog net geen vogels uit mijn nestje gevlogen. Tijd genoeg om met mijn bio afbreekbare shampoo en crèmespoeling de boel eens flink aan te pakken.

Tekst gaat verder onder de video en foto's.

Dag vijf. De laatste volledige dag op het water. In zweden heb je op het land verschillende Dano's waar wij als reizigers gebruik van mochten maken. Dano is de term die wordt gebruikt voor bepaalde beheerde plekken waar je een "toiletje" (de houten dixie), een schuilplek (een soort houten bushalte van 3 meter bij 2 meter) en een kampvuurplaats (4 balken in een vierkant waar je op kunt zitten met in het midden een bak van steen waar je veilig een vuurtje kunt stoken) hebt. Deze Dano's worden onderhouden door iemand uit de omgeving en de reisorganisaties betalen een kleine vergoeding hiervoor. Er waren in totaal op onze route zo'n 5 Dano's waar je gebruik van kon maken. Nu was hierbij de regel wel dat er maximaal 3 kano's mochten verblijven per Dano. We hadden geluk, we vertrokken die ochtend vroeg in verband met het voorspelde slechte weer. Hele harde wind en hele harde regen. Omdat we er vroeg bij waren hadden we onze spot kunnen claimen en konden we schuilen voor het slechte weer de rest van de dag.

Tekst gaat verder onder de foto's.

Net toen we eenmaal geïnstalleerd waren zagen we in de verte een kano met twee gele jasjes varen. Het waren onze nieuwe vrienden die ook hier wilden overnachten. Later arriveerde ook de laatste kano met daarin twee Duitse mannen. Met z'n zessen zaten we te schuilen voor de regen in de Dano van 3 bij 2 (#neverforget de tijden zonder corona waarin dit kon). De gesprekken kwamen op gang en deelden urenlang verhalen met elkaar. Eerst schuilend voor de regen en kou, later rondom het kampvuur dat we maakten. De mannen maakten boven het kampvuur een warm alcoholisch drankje voor ons (ik geloof dat het een soort gluhwein was) en ik pakte de marshmallows erbij. Deze heb ik met mijn leven bewaakt om te zorgen dat ze niet nat zouden worden onderweg. Ik moest en zou namelijk marshmallows maken boven een zelfgemaakt vuur, midden in de natuur. Dat hoort er toch gewoon bij!? Ondanks dat het nat en koud was hebben we een hele fijne, gezellige dag en avond gehad. Het blijft leuk en bijzonder om nieuwe mensen te ontmoeten wanneer je op reis bent.

Tekst gaat verder onder de foto's.

Het einde is in zicht! De laatste dag van onze trip was aangebroken. Nog even en dan konden we weer lekker douchen, uitgebreid eten, slapen in een lekker bed, naar een normaal toilet en boodschappen doen in een supermarkt! We hebben enorm genoten van dit bijzondere avontuur maar je bent na zo'n week echt he-le-maal op en klaar met alles dat tegenzit. We fantaseerden al over een dagje sauna, massage en lekker eten haha.

We kregen een tijdslot waarop we aan mochten komen op het basecamp, de plek waar we nog één nachtje zouden slapen voordat we met de bus en het vliegtuig weer terug naar Nederland zouden gaan. Het was voor de verandering wéér slecht weer. Harde wind, regen en ook nog wat kans op onweer geloof ik. Om die reden hadden we een klein stukje land gevonden tussen het basecamp en onze laatste verblijfplaats in. Hier hebben we samen met Demi en Julianne (de meiden met de gele jasjes, haha sorry Demi en Julianne als jullie dit lezen, haha) een aantal uren onder een Tarp gezeten, schuilend voor de regen. We maakten ons laatste eten op en speelden spelletjes.

Tekst gaat verder onder de foto.

Na ons een aantal uren stierlijk verveeld te hebben, was het tijd om de laatste paar honderd meter te gaan kanoën richting de basecamp. Dat was toch wel gek en ook een beetje verdrietig. Die laatste minuten op het water. Eenmaal terug aan land druppelden ook de andere medereizigers binnen. Ik kan me dit moment nog heel erg goed herinneren. Er stond een gast zijn tent weer op te bouwen voor de laatste nacht op de basecamp. Ik vroeg hem "En?? Hoe hebben jullie het gehad??" en ik zie de verslagenheid en geïrriteerdheid in zijn ogen. "Het was fantastisch, maar ik ben er zó klaar mee!!". Haha ik kon me hier zó in herkennen. Ken je dat gevoel? Dat je dan begint te lachen van ellende en je je een beetje baldadig voelt omdat je het zo gehad hebt. Enerzijds was iedereen lyrisch over het avontuur en super trots op zichzelf, je doet toch iets wat je normaal niet doet. Maar anderzijds ben je door de spierpijn, vermoeidheid, kou en ranzigheid helemaal klaar met alles. Je merkte dat iedereen weer even in zijn normale ritme moest komen en uitrusten voordat je de schoonheid weer gaat zien van je trip.

Nu ik dit zo terug lees klinkt het echt of we het echt mega kut hebben gehad. Dit was echt niet zo. Het was zo bijzonder, mooi. Echt een van de mooiste avonturen van mn leven maar op dat laatste momentje heb je nog maar 5% energie over en dan geloof je het allemaal wel even, haha. Nadat we onze tent hadden opgezet en spullen hadden ingeleverd was het tijd om even lekker te douchen. Oh wat was dat fijn! Weliswaar in een campingdouche met muggen en een muntje maar het voelde echt als luxe.

Die avond hebben we met z'n allen nog lekker gegeten en drankjes gedronken. Er zaten een paar kerels tussen die het écht te bont hebben gemaakt. Laten we maar zeggen dat een volledig uitgeput lichaam en 1 liter wodka niet helemaal lekker samengaan, haha. Korte samenvatting van de avond: iedereen was nieuwsgierig naar andermans verhalen en had wel zin in een drankje. Alles leuk en gezellig totdat twee gasten tot in den treuren met elkaar gingen matten en vervolgens weer beste vrienden waren. Dit herhaalde zich steeds. Telkens als ze gingen vechten moesten 6 mannen bijspringen om ze uit elkaar te houden (het waren grote kerels dus die houd je niet zomaar tegen). Nadat dit tafereel zich meerdere keren had afgespeeld (vechten, vrienden, vechten, vrienden) was dit het punt waarop Tim en ik elkaar aankeken en besloten dat het mooi geweest was. Wij gingen ons bed in en tot diep in de nacht was het nog onrustig maar dit ging volledig langs ons heen.

Tekst gaat verder onder de foto.

De volgende ochtend kwamen alle verhalen van de nacht ervoor naar buiten. Een van de vechtende jongens was op het toilet in slaap gevallen en later knock out gegaan. De ambulance heeft moeten uitrukken en hem vanuit de middle of nowhere waar we zaten (de ambulance moest 1 uur rijden om op locatie te zijn) af moeten voeren naar het ziekenhuis. Een poos later was er een meisje in een psychose belandt. Nogmaals moest de ambulance uitrukken en dat eind rijden om de volgende patiënt af te voeren. Je kunt wel stellen dat het een roerige nacht was. Gelukkig is met beide alles goed afgelopen en konden ze op tijd weer mee terug met de bus richting het vliegveld.

Al met al een hele bijzondere ervaring! Toen we thuis kwamen waren we al snel gewend en niet meer onder de indruk van het hebben van een supermarkt om de hoek of een toilet in je huis. We misten de dagelijkse bezigheid en missie die we daar hadden. Om die reden willen we dan ook zeker vaker de natuur intrekken voor een actief avontuur. Wat dit gaat worden is nog niet helemaal duidelijk. Wel hebben we nieuwe racefietsen gekocht, dus wie weet gaan we daarmee op pad!

Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen, en mocht je enthousiast zijn geworden over deze trip en me er vragen over willen stellen dan vind ik dat alleen maar leuk!